Mestcellen zijn een type witte bloedcellen in het bindweefsel in heel het lichaam, maar vooral net onder de huid, bij de bloed- en lymfevaten, in de longen en de darmen. Mestcelen spelen een belangrijke rol in hoe het immuunsysteem reageert op bepaalde bacteriën en parasieten. Ze helpen andere soorten immuunrespons te reguleren.

Iedereen heeft mestcellen in zijn lichaam en zij spelen veel complexe en vitale rollen die ons helpen gezond te houden. Zo beschermen zij ons tegen infecties en zijn deel van het ontstekingsproces. De mestcellen die betrokken zijn bij allergische reacties, van een kleine zwelling die ontstaat na een muggenbeet tot de levensbedreigende anafylactische shock.

Mestcellen dragen kleine zakjes in zich, de granulen, die omgeven worden door een membraan. De zakjes bevatten veel verschillende stoffen die we mediatoren noemen, deze spelen een rol in alle bovengenoemde reacties, waaronder de allergische respons en anafylaxie. De mediatoren worden selectief vrijgelaten bij een allergische reactie of bij een reactie van de mestcellen. De mediatoren zijn chemische stoffen met ieder hun eigen werking zoals het verwijden van bloedvaten en angiogenese. Bij een allergische reactie kunnen ze zorgen voor ‘flushing'(het rood en heet worden van het gezicht). Bij grote hoeveelheden kunnen ze ook buikpijn, misselijkheid, diarree, lage bloeddruk en shock veroorzaken.

De mestcellen zijn een deel van het immuunsysteem.

Mediatoren uit mestcellen zijn: 

Aminen: histamine, polyamine

Proteasen: tryptase, chymase, cathepsine G, granzym B, carboxypeptidaseA3

Proteoglycanen:  heparine, choindritine sulfaten, serglycine

Lyso-somale enzymen: β-glucuronidase, β-hexosaminidase, arylsulfatase

Cytokinen: TNF, bFGF, IL-4, SCF

Zoals je ziet zijn er veel verschillende mediatoren, bij MCAS speelt histamine de belangrijkste rol. Er zijn artsen die denken dat veel meer mensen dan we nu vermoeden mestcel activatie hebben en dat mestcellen bij veel meer ziekten een rol spelen en dat MCAS een veel bredere aandoening is dan we nu denken. Bij alle ontstekingsreacties zouden mestcellen een rol spelen.

Al deze mediatoren hebben verschillende functies in je lichaam:

• vechten tegen infecties 
• verwijderen van gifstoffen
• schade herstellen 
• doorgeven van pijnsignalen
• ondersteunen van een goed slaappatroon
• balanceren van  hormonen
• en nog veel meer

Mest cellen worden gezien als aangeboren immuuncellen die zich gedragen als eerste reacties in veel microbiële infecties en zijn lang gewaardeerd als sterke bijdragers bij allergische reacties. Maar recente ontwikkelingen op het gebied van auto-immuniteit hebben duidelijk gemaakt dat deze cellen ook betrokken zijn bij de pathogene respons die ziekte verergeren.

Auto-immuunziekten en mestcellen

Dit onderstaand stukje komt uit een onderzoek waarin men in detail het verband beschrijft tussen mestcel activiteit en ziekten als Multiple Sclerosis (MS), Rheumatoide Arthritis (RA) en zelfs Diabetes Type 1, maar ook andere auto-immuunziekten:

-Het meest overtuigende bewijs van de invloed van mestcellen op auto-immuniteit ontstaat binnen de context van bovengenoemde ziekten, hoe dan ook, mestcellen zijn betrokken bij andere auto-immuun ziekten zoals Guillain-Barré Syndroom, Graves’ Opthamology, Pemphigus vulgaris, Systemische lupus erythematosus en Sjogren’s syndroom. Data waarin de mestcellen aan deze aandoeningen mee in verband worden gebracht komen voornamelijk van observaties van mestcel activatie gedurende ziekte of van het gebruik van gerichte mestcel therapieën die resulteren in een verlaging van de ziekte.

-Ondanks de vooruitgang in ons begrip van deze raadselachtige cellen, valt er nog veel te leren over hoe mestcellen de auto-immuniteit beïnvloeden. Mestcel acties bij een auto-immuun respons zijn vaak opvallend vergelijkbaar met hun rol in infectie en allergische ziekte, wat suggereert dat we meer mechanistisch inzicht kunnen krijgen door ons te concentreren op deze overeenkomsten. In elke afzonderlijke ziekte is er echter waarschijnlijk een variabiliteit in de respons van mestcellen op basis van de weefselplaats (en) waarvan ze zijn afgeleid, hun actiewijze en de interacterende cellen die in het spel zijn. Bovendien is het waarschijnlijk dat, net als bij muizen, humane mestcellen unieke en genetisch bepaalde respons op activering vertonen die kunnen bijdragen aan de ernst van of de gevoeligheid voor een bepaalde auto-immuunziekte. De uitdaging om deze cellen uiteindelijk te richten op therapie zal dus zijn om te begrijpen hoe ze bijdragen aan het initiëren van ziekte en het bevorderen van chroniciteit en wat de kwaliteit en omvang van een bepaalde mestcel respons dicteert.

Meer onderzoek is dus nodig!

De onderliggende oorzaak moet aangepakt worden, niet het symptoom. Mestcellen spelen een rol in veel ziekten en als we kunnen zorgen dat ze zich weer normaal gaan gedragen en niet om het minste geringste geactiveerd worden, kan het lichaam zich gaan herstellen. 

Wist je dat basofielen ook histamine vrij laten?

nih.gov/pmc/articles/PMC4424662/